Ali woont op opvangboot Silja en werkt keihard om niet afhankelijk te zijn
In dit artikel:
Ali Yogurtoglu (50) was docent elektrotechniek in Turkije maar vluchtte naar Nederland na kritiek op president Erdogan, ontslag en zelfs een gevangenisstraf. Vier jaar geleden kwam hij in Nederland terecht; hij woont met zo'n 2.000 andere erkende vluchtelingen op de opvangboot Silja in de Rotterdamse Merwehaven. Zijn vrouw en twee volwassen kinderen (21 en 25) zijn nog in Turkije; de procedure voor gezinshereniging loopt traag.
Ali volgt anderhalf jaar Nederlandse les en wil weer aan het werk — bij voorkeur als docent — maar stuit op praktische barrières: taalachterstand, moeizame diploma-erkenning en het feit dat zijn kennis is toegesneden op het Turkse elektriciteitssysteem. Hij volgde een stage bij een zonnepaneelbedrijf, maar vond daarna geen vaste baan. Momenteel werkt hij via uitzendbureau Kobus in productiewerk in de AGF-logistiek en krijgt tegelijk taalcursussen aangeboden.
Uitzendbureau Kobus uit Barendrecht specialiseert zich in het inzetten van mensen met afstand tot de arbeidsmarkt, waaronder statushouders, in sectoren als aardappelen, groente en fruit. Het bureau biedt ook beroepsgerichte MBO-opleidingen en certificering (bijv. heftruckchauffeur), vaak gefinancierd door werkgevers, zodat werknemers kunnen doorstromen van any job naar better job en uiteindelijk een career job — het zogeheten ABC-pad. Volgens Kobus ontstond er plotseling veel aanwas van werknemers van de Silja; het bedrijf ziet statushouders als een noodzakelijk arbeidspotentieel voor Nederland.
Rotterdam neemt deel aan een landelijke pilot met startbanen voor erkende statushouders: snelle plaatsing op werkplekken gecombineerd met intensieve taallessen en werkgerichte opleidingen. Het ministerie van SZW motiveert die proef met de verwachting dat betaald werk integratie, zelfredzaamheid, sociale contacten en zelfvertrouwen bevordert.
Ali zegt dat hij liever zelf betaalt voor zijn leven dan langdurig op een uitkering te leunen: “Ik houd er niet van dat ik alles betaal met andermans geld.” Tegelijk illustreert zijn ervaring de structurele drempels waar veel statushouders tegenaan lopen voordat zij hun professionele loopbaan in Nederland kunnen hervatten.