Gay Palace was niet zomaar een nachtclub: 'Er waren leatherboys, mannen in luiers, travestieten, alles kon'
In dit artikel:
Aan de Schiedamsesingel in Rotterdam stond vanaf de jaren tachtig dertig jaar lang Gay Palace: een monumentale, meerlaagse homodiscotheek met roze neonletters en Griekse naakte mannenfiguren aan de gevel. Opgericht in 1984 door Dick Beekman, groeide het uit tot een uitgaansplek waar club, filmzaaltje voor pornofilms, darkrooms en een uitbundig personeel—waaronder travestieten—samen een soort warenhuis van seksuele vrijheden vormden. In de begintijd trok de club ook veel hetero’s; later kreeg de gaygemeenschap meer voorrang om het karakter van de plek te bewaken.
Piet Gamelkoorn nam het pijlsnel draaiende etablissement later over. Onder zijn bewind kende Gay Palace pieken en zware tegenslagen: een brand richtte circa 700.000 gulden schade aan, maar de club was na twee maanden alweer heropend; kort daarna stierf een compagnon aan aids, een pijnlijke herinnering aan de epidemie die de gaygemeenschap in die periode hard trof. Toch blijven eigenaren en bezoekers vooral herinneringen bewaren aan de kleurrijke, tolerante sfeer van de jaren tachtig en negentig—een tijd van coming-out en ongeremde uitspattingen, met leatherboys, travestieten, swingers en mensen in allerlei expressieve verschijningen.
In de jaren negentig veranderde het uitgaanslandschap: de opkomst van housemuziek, nieuwe clubs zoals Club Eye en later de verschuiving in bezoekersgedrag deden Gay Palace klanten verliezen. House‑dj Jeroen Kant (Jeroenski) werkte er regelmatig eind jaren 2000 en omschrijft de club als een warm bad: een donker, oud pand gevuld met mensen die echt wilden feesten en personeel dat sfeer maakte, van een pratende toiletjuffrouw tot enthousiaste barkeepers. Naarmate de jaren vorderden kelderden de bezoekersaantallen en de vergoedingen voor artiesten.
Gay Palace bleef bestaan tot 2013, maar volgens Beekman, Gamelkoorn en Kant zou een dergelijke plek nu niet meer op dezelfde manier mogelijk zijn. Redenen: veranderde vrijetijdscultuur, mainstreaming van de gayscene, de opkomst van datingapps en het verminderde belang van afgesloten homoscènes. De club fungeerde decennialang als toevluchtsoord en podium voor seksuele diversiteit; zijn verdwijning weerspiegelt zowel sociale vooruitgang als het einde van een specifiek nachtleventijdperk.