Theo (44) kreeg het slechte voorbeeld en ontspoorde: 'Het begon met lege flessen rauzen bij de buren'

In dit artikel:

Theo (44) uit Rotterdam groeide op in een huishouden waar ouders vaker in de kroeg te vinden waren dan thuis. Als kind sliep hij soms onder een biljarttafel, stond hij op zijn tiende al zelf in de keuken en maakte hij belrondjes naar buurtcafés om te weten waar zijn ouders waren. De thuissituatie — één ouder met narcistische trekken, de ander met borderline, plus alcohol — zorgde voor angst en chaos, maar Theo wijst zijn ouders niet simpelweg aan als de schuldigen: hij erkent dat zij er niet uit plezier zo mee omgingen.

Het gebrek aan stabiele voorbeelden leidde tot vroeg crimineel gedrag. Vanaf circa twaalf jaar begon hij met stelen: van lege flessen uit de flat, later winkeldiefstal en het aanzetten van jongere kinderen om voor hem te stelen. Op veertienjarige leeftijd werd hij uit huis geplaatst en kwam in een woongroep terecht, maar ook daar vond hij “de weggetjes” om door te gaan met vandalisme en diefstal. Als volwassene ontwikkelde zich een leven van drank, drugs, zwart werk, gamen en een uitkering; pogingen om zelfstandig te veranderen mislukten vaak door terugval.

Drie jaar geleden keerde het tij toen hij op Ibiza tijdelijk hielp schilderen bij familie. Een confronterend gesprek — toen hij net 41 was — deed hem inzien dat hij anders moest leven. Zelfdiscipline werkte tijdelijk, maar blijvende verandering vond hij pas nadat hij via zijn broer deelnam aan een spiritueel programma dat inzet op erkenning van verslaving, werken aan persoonlijke tekorten en begeleide re-integratie. Dat programma gaf hem de hulpmiddelen om zijn verslaving onder ogen te zien en een nieuwe levenswijze te leren.

In de anderhalf jaar dat hij inmiddels clean is, herbouwt Theo zijn leven stap voor stap. Hij werkt bij Rotterdam Inclusief, een organisatie voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, en kreeg de kans een groot kunstwerk met de hand te maken: een schaalmodel van De Hef, dat inmiddels in de kamer van wethouder Tim Versnel hangt. Naast werk leerde hij emoties te reguleren, minder te oordelen en meer anderen te helpen. Hij kijkt nu met realistische hoop naar de toekomst, heeft doelen maar legt zichzelf niet te veel druk op. Waar hij vroeger levensrisico’s nam, kiest hij nu voor rustige rituelen — wierook, kaarsen, een spiritueel boek — en vat zijn nieuwe houding samen met zijn levensmotto: pluk de dag.